Psalms 137
Psalm 137
1Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon. 2Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy; 3Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu. 4Jakże możemy śpiewać pieśń Pana na obcej ziemi? 5Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica. 6Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość. 7Pamiętaj, Panie, synów Edomu a i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu. 8O córko Babilonu b, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś. 9Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.
Copyright information for
PolUGdanska